Pokerspel

Het was tijdens een potje Poker dat ik plots een gedachte had die ik niet voor mezelf wilde houden. Niet dat ik beschikte over hele bijzondere kaarten. ‘One pair’ is nog niet bepaald om over naar huis te schrijven. Maar bij het wachten op ‘three of a kind’ bekroop me het gevoel dat een speling van het lot niet alleen bepaalt of je winnende kaarten hebt, maar ook welke klussen je te wachten staan als dierenarts. Heb je één specifieke diagnose gesteld, dan kun je er op wachten dat zich nog zo’n geval (one pair) en misschien nóg één aandient (three of a kind).

Je zou kunnen bedenken dat je gedachten al bij voorbaat een bepaalde kant op gaan. Gestuurd door waar je je recent op hebt gericht. Bijvoorbeeld: “denk aan rode auto’s” en je ziet ze ineens overal. In het Engels heet dat ‘biased perception’: Je richt je denken. Maar gaat dat ook op voor gebroken poten? Die zijn er, of zijn er niet. Toch?

Eerst komt Mies. Jong en onbevangen. Een bungelende achterpoot en een slappe staart laten weinig te raden over. De boel is stuk. Dit moeten we fixen! Maar meteen aan de slag kunnen we niet. Heb je een verlamde staart, kun je dan wel plassen en poepen? In afwachting of Mies dat kan, moet ook de eigenaar nog een horde nemen: Orthopedische operaties zijn vaak duur. Een fractuur eindigt vaak in een factuur. Eéntje met drie nullen…

Mies met externe fixatie

Voodoo

Het geluk is met Mies. Ze heeft zichzelf naar een startbrevet geplast en gepoept en er is een akkoord over de betaling. Wij hebben ondertussen onze strategie bepaald in de uitvoering van de operatie. Omdat de breuk zich niet leent voor een plaatje met schroeven, zoeken we ons heil  in het zetten van allerlei pennen. Mies lijkt wel een Voodoo pop als ze na de operatie is voorzien van een buitenboord constructie om haar achterpoot. Een ‘externe fixatie’. Na een moeilijke periode van acht weken huisarrest bereikt Mies de finale. Eenmaal haar poot bevrijd van de metalen constructie is ze weer genezen. Ze is one of a kind!

One pair

Na Mies kwam Missy! What’s in the name? Ze deed niet onder voor Mies met een bungelende voorpoot. Toedracht onbekend, maar met een gebroken onderarm konden we direct ter zake komen. Technisch gezien een ‘mooie breuk’ waar een plaatje met schroeven passen. Missy is weer snel op de been.

Three of a kind

En nu was het waarschijnlijk beter geweest als ik een Amber alert had uitgestuurd. Voor poes ‘Schildpad’. Kortdurend vermist, maar thuisgekomen met complexe breuken van beide achterpoten. Er zijn grenzen. Voor de eigenaar (1600 euro per poot). Voor ons. Het afbreukrisico door complicaties was behoorlijk groot. Voor Schildpad. De impact van een aanrijding was meer dan ze aankon en ze overleed. Het vooruitzicht dat ze na zware operaties gewoon weer de weg zou oversteken was een te grote gok in het pokerspel dat het leven soms is. Het lot heeft haar daarvoor behoed…

Diederick Karthaus