“… If you’re going through hell, just keep going….” Het zijn woorden van Winston Churchill die door mijn hoofd gaan als ik met mijn mond open onder de tandarts lig. Het zijn barre tijden en blijkbaar ga ik tandenknarsend door het leven. Eerder kreeg ik een anti knars beugel voor de nacht die niet zou misstaan bij een concours hippique. Nu is het tijd voor zwaarder geschut. Een laag composiet als extra beton vloer wordt op mijn kiezen aangebracht en zo kan ik weer even verder.

Niet gek dat mijn gedachten terug gingen naar “Jaws”, de kat die we met behulp van composiet de kiezen van boven en onderkaak aan elkaar plakten. Zodoende konden de breuken erin helen en kreeg Jaws enige tijd later een doorstart bij een adoptiegezin.

Kiezen op elkaar

“Even volhouden, kiezen op elkaar”. Dat was ook het credo voor poes Edje. Ook zij kopte waarschijnlijk een auto. Bloed uit de neus, een dichtzittend oog en een gebroken onderkaak tot gevolg. Dankzij onze ervaring met Jaws en een tussentijdse training in het repareren van multi orthopedisch trauma, kon ook Edje worden gerepareerd. Edje zit nu in haar derde en laatste week van haar intelligente jaw lockdown. Elke dag krijgt ze vloeibare voeding die haar baasjes in de voedingssonde naar binnen kunnen duwen. Edje heeft toegewijde baasjes!

Even volhouden

Op weg naar huis hoor ik de nieuwslezer: “De ophokplicht voor pluimvee wordt ingetrokken. De kippen mogen weer naar buiten”. Jaloers op een kip hoeven we niet te zijn bedenk ik me. Ze worden vooral opgehokt en desnoods geruimd als de influenza die ze onder de leden hebben gaat sjansen met een influenza die voor ons gevaarlijk is. Op een nieuwe Spaanse influenza griep zitten we niet te wachten terwijl we corona proberen in te dammen. Terug naar Churchill, 75 jaar na de bevrijding. “… It is not enough that we do our best; sometimes we must do what is required…”. Ik lees een bord aan de weg. 1,5 meter. Hou vol!

Ik zeg: kiezen op elkaar!

Aangereden kat

Maandag morgen, de eerste patiënt is al aanwezig. In de weekenddienst is een kat opgenomen die naar alle waarschijnlijkheid de bumper van een auto van te dichtbij heeft gezien: Hij maakt een snuivend geluid, bloedresten komen uit zijn neus en bek. Het licht is waarschijnlijk even uit z’n ogen geslagen getuige de bloeduitstortingen rondom zijn oog. De dierenambulance heeft hem opgepikt en bij ons afgeleverd. Zijn kaarten zijn niet zo goed geschud: Immers het gaat hier om een anonieme, niet gecastreerde, jonge kater. Zonder ID chip, maar wel met een serieus koptrauma, te weten: Een gebroken kies in een gebroken bovenkaak en minstens een forse hersenschudding. De foto’s die op Facebook van hem rond gaan, leveren geen match op met de vermiste huiskatten van dat moment. Over wat er moet gebeuren om de zwerfkattenproblematiek te verkleinen zijn de meningen verdeeld. Een discussie die zich aan je opdringt terwijl je je inspant voor een individueel levend wezen… Als dierenarts maak je naast de inschatting van wat er moet gebeuren met de patiënt, ook een inschatting van de doorstart mogelijkheden van een kat en de kosten die daar mee gemoeid zijn. Dit katertje blijkt ondanks zijn verwilderde voorkomen een ‘zinnig diertje’. Geen blazende Hell’s angel, maar een aanhalig dier dat de verpleging goed verdraagt. Het is alsof hij zich er van bewust is dat hij zich niet alleen van zijn gehavende, maar ook van zijn beste kant moet laten zien. Door de vlooien heen zien we het charme offensief van het katje. We belonen hem met een naam: Vanaf nu heet hij ‘Jaws’.

…en de cliffhanger

Na overleg met de dierenbescherming en het dierenasiel Zwolle besluiten we om de handen ineen te slaan en schuiven de kosten van de voorgenomen behandeling grotendeels onder het PR budget, het dierenasiel staat garant voor de rest. Na het bestuderen van het gebit en de röntgen foto’s van de bovenkaak komt het plan om de tanden en kiezen van boven en onderkaak aan elkaar vast te zetten met composiet. U weet wel, het spul waar de tandarts de gaatjes mee vult. Zo krijgt de gebroken kaak rust en kan helen. Om de kat de komende tijd wel te kunnen voeden hebben we bij Jaws een voedingssonde aangelegd die via de hals in de slokdarm komt. We zijn nu een paar weken verder en het herstel gaat voorspoedig. Inmiddels ben ik de tel kwijt geraakt hoeveel vervolg delen de Steven Spielberg film heeft gekregen na de eerste release in 1975. Het zou me niet verbazen als het er tenminste zeven zijn. Een kat heeft immers ook zeven levens. De story of Jaws continues…

Diederick Karthaus

anonieme vondeling

voedingssonde geplaatst

etsen

primen/bonden

composiet UV uitharden

boven- aan onderkaak gefixeerd

happy Jaws